Από την Ίριδα Κρέμερ – Σύμβουλος Ψυχική Υγείας

Έχετε γίνει ένα πρόσωπο με το σύντροφο σας; Οι φίλοι σας δεν σας ξεχωρίζουν και αναφέρονται πάντα στους δυο σας σαν να είστε μία οντότητα; Πολλά ζευγάρια είτε από την αρχή, είτε στη συνέχεια της σχέσης τους αφομοιώνονται μέσα στην ύπαρξη του άλλου και γίνονται ένα άτομο.

Το ζεύγος αποτελείται από δύο πάντα αντικείμενα, άτομα. Θα βάζατε ποτέ τα δυο σας πόδια σε ένα παπούτσι; Δεν θα υπήρχε χώρος και για τα δύο, θα ασφυκτιούσαν και δεν θα ήταν λειτουργικό, γιατί απλά δε θα μπορούσατε να περπατήσετε, να κινηθείτε.

Η ατομικότητα μέσα στη σχέση είναι αναγκαία για την επιβίωση ενός ζευγαριού. Και όχι δε μιλάμε για εγωισμό, ούτε για ιεραρχία. Μιλάμε για τα στοιχεία της προσωπικότητας σας τα οποία ήταν και ο βασικός λόγος που ο/η σύντροφός σας επέλεξε να είναι μαζί σας. Δύο άνθρωποι έλκονται από την ταυτότητα που έχει ο καθένας κι έχει ορίσει ως προσωπικότητα του. Ο/η σύντροφός σας ήρθε κοντά σας γιατί εκτίμησε αυτό που είστε και αυτό που έχετε να προσφέρετε.

Τι γίνεται όταν το δύο γίνεται ένα;

Όταν ζείτε μόνο μέσα από τον σύντροφο σας και συμβιβάζετε τις επιλογές σας βάσει του τι επιθυμεί ο άλλος ή με το πώς μπορείτε να συγχρονίσετε μαζί τις ζωές σας, τότε σίγουρα χάνετε ένα μεγάλο κομμάτι από αυτά που συμβαίνουν γύρω σας, στους φίλους σας, στους συγγενείς σας, ενδεχομένως και στη δουλειά σας. Αυτό συμβαίνει γιατί οχυρώνεστε σε μία σχέση με την πεποίθηση ότι οτιδήποτε κι αν συμβεί εσείς θα είστε ασφαλής μέσα στα τείχη της. Τα τείχη που χτίσατε μαζί και αφήσατε όλους τους άλλους απέξω. Αυτό περιορίζει τους ορίζοντες σας. Η ζωή σας έχει πορεία μόνο προς τον/την σύντροφό σας και αυτό μειώνει τις πιθανότητες να αναπτυχθείτε και να προχωρήσετε μπροστά σε άλλου τομείς. Μπλοκάρει το μυαλό σας και σας ωθεί στο να παραμένετε σε μία κατάσταση στασιμότητας που αποκτά όλο και λιγότερο ενδιαφέρον. Η σχέση περιορίζετε και εστιάζει στη ζωή δύο ανθρώπων, που έχουν γίνει ένα, με μηδέν ενδιαφέροντα, μηδέν φίλους και παρέες, με συνεχή ενασχόληση του ενός με του άλλου που σίγουρα θα φτάσει σε ένα τέλμα. Γιατί όταν όλος σας ο κόσμος είναι ο/η σύντροφός σας η σχέση σας κάποια στιγμή θα περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από εσάς. Αυτό δημιουργεί ένα συνεχόμενο φαύλο κύκλο ενασχόλησης των δυο σας και αναπόφευκτα θα αρχίσει να υπάρχει ένταση ανάμεσα σας. Δε θα υπάρχουν εξωτερικά ερεθίσματα από το κοινωνικό σας περιβάλλον και αυτό θα σας κάνει μονόπλευρους και χωρίς τη δυνατότητα να ακούσετε μια άλλη γνώμη σε αυτό που σας προβληματίζει, αναμοχλεύοντας τα ίδια και τα ίδια.

Όταν δύο άνθρωποι επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στη μεταξύ τους επικοινωνία και συμβίωση τότε η πηγή της αγάπης αλλά και ο χώρος που διοχετεύουν την έντασή τους είναι ο ίδιος. Το αποτέλεσμα; Αυτό που αγαπάς το καταστρέφεις. Και φυσικά, οι πιο κοντινοί μας άνθρωποι είναι αυτοί που θα μας ακούσουν και που θα ξεσπάσουμε όταν έχουμε ανάγκη. Συνήθως ο/η σύντροφός μας είναι η πρώτη μας επιλογή. Δεν μπορεί όμως ένας και μόνο άνθρωπος να σηκώσει στις πλάτες του το βάρος όλης σου της ύπαρξης και παράλληλα το ίδιο να κάνεις κι εσύ για εκείνον. Η πλάτη σου θα σπάσει και ο πόνος θα είναι αφόρητος. Σε μία σχέση που οι δύο είναι ‘ένα σώμα, μια ψυχή’ σε σημείο που δε μπορεί να διαχωριστεί που τελειώνει ο ένας και που ξεκινάει ο άλλος τότε η σχέση θα λυγίσει, πολύ πιθανόν και να διαλυθεί.